4 Star Review of Backspacer in Dutch, Translation Needed.
Veddernarian
Posts: 1,924
Terugkeer naar de essentie
Gunter Van Assche
14 September 2009
De Morgen
22
Terugkeer naar de essentie
ROCK l Pearl Jam HHHH
l Backspacer
In het Amerikaanse muziekblad Rolling Stone lazen we dat Pearl Jam 'systematisch elk aspect van zijn succes vernietigt'. Onzin natuurlijk. Zelfs nu de groep besliste om eigenhandig muziek uit te brengen, weliswaar middels een licentiedeal met Island, zal de populariteit van de rockband uit Seattle niet snel tanen. Schakelend tussen snoeiharde oplawaaien en ingetogen ballades, dist Pearl Jam met Backspacer namelijk zijn meest solide plaat in jaren op. Door Gunter Van Assche
"Backspacer": op oude typemachines vind je die letters nog wel eens terug op het klavier. Oh nostalgie! Vandaag behoort elke fout met een eenvoudige druk op de deletetoets tot het verleden, maar met backspacer moest je letterlijk op je stappen terugkeren en je abuis onder ogen zien. Dat lijkt de groep van Eddie Vedder ook zélf te hebben gedaan na platen als Binaural, Riot Act en Pearl Jam. Die langspelers klonken stuk voor stuk niet onaardig, maar een onmisbare aanvulling op kleppers als Ten, Vitalogy of No Code vormden ze nadrukkelijk niét.
Voor hun negende studioplaat, de eerste in drie jaar, zocht de groep daarom opnieuw Brendan O'Brien op als producer, en dat is eraan te horen. De groep pikt de draad op waar ze die na Yield liet liggen en klinkt dan ook even vitaal, opgewonden en hongerig als in de jaren '90, of tijdens een van hun zinderende liveconcerten for that matter.
Zelfs een schijnbaar niemendalletje als 'Supersonic' - een briesende punksong die traditiegetrouw onder de drie minuten blijft - krijg je achteraf moeilijk uit je hersenpan. Die van ons kookte trouwens eerder al over in het verschroeiend hete trio 'See My Friend', 'Got Some' en 'The Fixer', waarmee de plaat strakker dan een dwangbuis opent.
In overdrive
Het lijkt wel een statement: Vedder en co klinken rechttoe rechtaan duidelijk op hun best. Met de blik strak op The Who gericht en de voet op het overdrivepedaal van The Stooges slaagt de band er dan ook in om je acht minuten lang bij je nekvel over het asfalt mee te sleuren.
Maar ook in een lagere versnelling overtuigt Pearl Jam. Zo bleef het vreemde eendje op de plaat, 'Speed of Sound', een uur lang op endless repeat zonder te storen en laat het schaamteloos sentimentele 'Just Breathe' je, ach ja, een moment ademloos achter. En dan moet Cat Stevens nog even om de hoek loeren tijdens een prachtig 'The End', dat opgesmukt wordt met strijkers, blazers en piano, zonder meer een van de sterkste Pearl Jam-ballads ooit, die zich probleemloos naast 'Immortal' of 'Off He Goes' kwalificeert. De stem van Eddie Vedder die zwalpt tussen pathos en passie klinkt dan ook beklemmend en wondermooi. Ook het langzaam opzwellende opus 'Amongst The Waves', eindigend als een epische gitaarhymne, past in dit rijtje instant classics thuis.
Luidt deze Backspacer een koerswijziging, stijlwissel of experimenteerdrang in voor Pearl Jam? Absoluut niet. Hoeft dat met een vlekkeloze serie songs als deze? Absoluut niet. (Island)
DOWNLOAD EERST: 'The Fixer', 'The End', 'See My Friend', 'Amongst The Waves'
Gunter Van Assche
14 September 2009
De Morgen
22
Terugkeer naar de essentie
ROCK l Pearl Jam HHHH
l Backspacer
In het Amerikaanse muziekblad Rolling Stone lazen we dat Pearl Jam 'systematisch elk aspect van zijn succes vernietigt'. Onzin natuurlijk. Zelfs nu de groep besliste om eigenhandig muziek uit te brengen, weliswaar middels een licentiedeal met Island, zal de populariteit van de rockband uit Seattle niet snel tanen. Schakelend tussen snoeiharde oplawaaien en ingetogen ballades, dist Pearl Jam met Backspacer namelijk zijn meest solide plaat in jaren op. Door Gunter Van Assche
"Backspacer": op oude typemachines vind je die letters nog wel eens terug op het klavier. Oh nostalgie! Vandaag behoort elke fout met een eenvoudige druk op de deletetoets tot het verleden, maar met backspacer moest je letterlijk op je stappen terugkeren en je abuis onder ogen zien. Dat lijkt de groep van Eddie Vedder ook zélf te hebben gedaan na platen als Binaural, Riot Act en Pearl Jam. Die langspelers klonken stuk voor stuk niet onaardig, maar een onmisbare aanvulling op kleppers als Ten, Vitalogy of No Code vormden ze nadrukkelijk niét.
Voor hun negende studioplaat, de eerste in drie jaar, zocht de groep daarom opnieuw Brendan O'Brien op als producer, en dat is eraan te horen. De groep pikt de draad op waar ze die na Yield liet liggen en klinkt dan ook even vitaal, opgewonden en hongerig als in de jaren '90, of tijdens een van hun zinderende liveconcerten for that matter.
Zelfs een schijnbaar niemendalletje als 'Supersonic' - een briesende punksong die traditiegetrouw onder de drie minuten blijft - krijg je achteraf moeilijk uit je hersenpan. Die van ons kookte trouwens eerder al over in het verschroeiend hete trio 'See My Friend', 'Got Some' en 'The Fixer', waarmee de plaat strakker dan een dwangbuis opent.
In overdrive
Het lijkt wel een statement: Vedder en co klinken rechttoe rechtaan duidelijk op hun best. Met de blik strak op The Who gericht en de voet op het overdrivepedaal van The Stooges slaagt de band er dan ook in om je acht minuten lang bij je nekvel over het asfalt mee te sleuren.
Maar ook in een lagere versnelling overtuigt Pearl Jam. Zo bleef het vreemde eendje op de plaat, 'Speed of Sound', een uur lang op endless repeat zonder te storen en laat het schaamteloos sentimentele 'Just Breathe' je, ach ja, een moment ademloos achter. En dan moet Cat Stevens nog even om de hoek loeren tijdens een prachtig 'The End', dat opgesmukt wordt met strijkers, blazers en piano, zonder meer een van de sterkste Pearl Jam-ballads ooit, die zich probleemloos naast 'Immortal' of 'Off He Goes' kwalificeert. De stem van Eddie Vedder die zwalpt tussen pathos en passie klinkt dan ook beklemmend en wondermooi. Ook het langzaam opzwellende opus 'Amongst The Waves', eindigend als een epische gitaarhymne, past in dit rijtje instant classics thuis.
Luidt deze Backspacer een koerswijziging, stijlwissel of experimenteerdrang in voor Pearl Jam? Absoluut niet. Hoeft dat met een vlekkeloze serie songs als deze? Absoluut niet. (Island)
DOWNLOAD EERST: 'The Fixer', 'The End', 'See My Friend', 'Amongst The Waves'
Up here so high I start to shake, Up here so high the sky I scrape, I've no fear but for falling down, So look out below I am falling now, Falling down,...not staying down, Could’ve held me up, rather tear me down, Drown in the river
Post edited by Unknown User on
0
Comments
Gunter Van Assche
14 September 2009
De Morgen
22
Back to the essence
ROCK l Pearl Jam HHHH
l Backspacer
We read in the American music magazine Rolling Stone that Pearl Jam 'systematically destroys every aspect of their success'. Nonsense, of course. Even when the group decided to publish music themselves, of course through a license deal with Island, the popularity of the rock band from Seattle will not fade quickly.
Switching between super loud "knocks" (oplawaai) and modest ballades, Pearl Jam creates its most solid record in years with Back Spacer.
No time now to translate further ; suffice to say it's a very positive review